درس یکم:خلوت خود را در همه شئون زندگی حفظ کنیم.
____________مقدمتا عرض شود که:____________
حتما شنیده اید که برخی افراد می گن "باید با خودم خلوت کنم." یا "چند مدتی نمی خوام با کسی در ارتباط باشم."این نشون می ده که آدما از زندگیشون عقب افتادن.یا واضح تر بگم سرعت زندگی روزمره امکان درک و تحلیل وقایع رو از اونها گرفته.این را هم حتما شنیده اید که "انسان موجودی اجتماعی ست."،بله اما در کدام شان و در کدام جایگاه؟اصلا چه ومی دارد که انسان موجودی اجتماعی باشد؟آدم ها برای برطرف کردن خیلی از خواسته ها به همدیگه نیاز دارن.حتی عاطفه هم نیاز اجتماعی هست و برای برطرف کردن این نیاز باید کسی باشه که به ما عشق بورزه و این نیاز ما رو اقنا کنه.
اما رفته رفته اگر بخوایم خودمون رو دراجتماع غرق کنیم قدرت تفکر و سنجش و تحلیل رو از دست می دیم.در واقع اجتماع پر از عواملی هست که سرعت زندگی ها رو بیشتر می کنه.و برای همین هست که خیلی ازافراد از فکر کردن درباره مسائل زندگیشون طفره می رن و یک طورهایی از فکر کردن درباره سوالاتشون می ترسن و ترجیح می دن هرچه بیشتر در زنگی اجتماعی و کار و بقیه شئون سر گرم کننده اش غرق بشن.
اما من من در بعضی شئون انسان رو اجتماعی نمی دونم.یکی از اونها نیاز به "تنهایی" هست.همه آدمها تنها هستن و تنها زندگی میکنن،با وجود کس دیگه ای هم این تنهایی برطرف نمیشه.حتی زوج های همدل هم تنهاییشون رو با هم شریک میشن و با هم تنها زندگی می کنند!!!،نکته جالب هم اینه که تا کسی تنهایی خودش رو درک نکنه و از اون لذت نبره،نمی تونه با دیگران هم به درستی ارتباط برقرار کنه و دقیقا زمانی که ما با تنهایی خودمون یگانه شدیم اونوقت هست که حضور دیگران رو غنیمت می دونیم و سعی می کنیم اجتماعی تر باشیم.
از این حرف های حوصله سربر که بگذریم می رسیم به:
____________دستور العمل هایی در رابطه با حفظ خلوت:____________
درباره این سایت